با توجه به این که نظامهای آموزشی از جمله مهمترین نظامهای موجود در جوامع هستند که وظیفه مهم تامین منابع انسانی برای جوامع و کشورها را برعهده دارند، ارزیابی نحوه عملکرد آنها از اهمیت فراوانی برخوردار است. مهمترین و روشنترین وظیفه ارزیابی نظامهای دانشگاهی ، ارزشیابی کیفیت آموزش عالی آن میباشد. اخذ بازخوردهای دورهای کمی و کیفی دقیق از خروجیهای ارزشیابی در کنار شناسایی علل موثر بر سطح و کیفیت خروجیها، علاوه بر فراهم نمودن امکان انجام قضاوتی دقیقتر درباره میزان ثمر بخشی تغییرات و اصلاحات انجام شده سبب میشود، الگو، روشها و فرایند استاندارد مناسب ارزشیابی کیفیت آموزش عالی دست پیدا کنیم.
ایجاد یکپارچگی بین نظام آموزش عالی و نظام ارزیابی کیفیت آن، بر اساس شاخصهایی نظیر کیفیت خروجی و اهدافی که برای آن طراحی شده است با استفاده از روششناسی ترکیبی قابل بررسی است. دو بخش از مهمترین شاخصها برای تضمین کیفیت آموزش عالی میزان توانایی و سطح کیفی فارغالتحصیلان و همچنین مدرسین و اعضای هیات علمی دانشگاه تحت عنوان ارزیابی درونی دانست. در همین راستا تضمین کیفیت میتواند از طریق طرح سنجش دستاوردهای دانشجویان با روش نمونهگیری از رشتههای مختلف دانشگاه توسط مرکز ارزیابی و پایش عملکرد صورت گیرد. و بر اساس نتایج حاصل شده میتوان نسبت به سرمایه گذاری و یا ارتقا رشتهها اقدام کرد. استفاده از چنین راهکارهایی علاوه بر تضمین کیفیت در جهت افزایش انگیزه دانشجویان نیز میباشد. ارزیابی کیفیت آموزش عالی و خروجی به نوعی با هم در ارتباط هستند که کمک میکند قضاوتی درباره نحوه عملکرد سازمانها، فاصله آنها با سایر سازمانها و نظامهای اجتماعی مشابه همچنین فاصله آنها با نقاط مطلوب و میزان بهینه بودن آنها داشته باشیم. یکی از روشهای مهم برای تضمین کیفیت آسیبشناسی است که در ارزشیابی عملکرد سبب میشود پیش از تبدیل شدن از نقاط ضعف به بحرانهای بزرگ و غیر قابل کنترل نسبت به شناسایی و رفع آنها اقدام گردد.